1. Gotineke wextê rastî taybetmendiyeke xweş a kurdî têm xwe li min ferz dike. Nikarim xwe û dibêjim.

2. ez jî yek ji wan kesan im ku dema pêrgî hevok an jî stran an jî peyv an jî vegotineke xweş û geş bêm, bêî hemdê dibêjim 'ji kurdî hez dikim'

çendîn zimanê kurdî xweyiyê problemên teknîk be jî, çendîn li ser genetîka wî hatibe lîstin jî, çendîn di bin zilm û zextên zimanê serdestên xwe hatibe jiyabe jî û hatibe talankirin û wêrankirin jî, û çendîn rê li ber herikîna wî ya xwezayî û sirûştî hatibe girtin jî zimanekî xweş e, û dema kurdek dibînim ku bi awayekî herikbar dipeyive xwe bi xwe dibêjim 'bi xwedê kêfa min ji kurdî re tê'



ji bo herkesî/ê zimanê wî/ê çêtir û xweştir e di vî warî de mariv nikare zimanan bide ber hev bê ka kîjan ji wan xweştir û geştir, kîjan ji wan tehltir û tirştir e... lê bes ji bela ku em bi hesreta bihîstin û sehkirine peyva kurdî emr li xwr pûç kirine hingê li gora nijadên din ên azad û serbest bêtir li me xweş tê (ji 'li me' qesta min ew e ku xwedî li zimanê xwe derdikevin) û mafê me jî heye ku em wisa hîs bikin, ne eyb ne fedî...